τα πιο παραξενα μπονσαι

Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι το μπονσάι είναι ένα μικρό δέντρο που έρχεται από την Ιαπωνία. Όμως το μπονσάι δεν είναι ένα δέντρο, είναι η τεχνική νανοποίησης οποιουδήποτε δέντρου στη φύση ξεπερνάει τα 3 μέτρα σε ύψος. Εκπλαγήκατε; Και εμείς! Που τόσα χρόνια έχουμε την ίδια αντίληψη! Tο “μυστήριο” του μπονσάι, μας το «αποκάλυψε» ο Μιχάλης Μπαντουβάκης, ένας καλλιεργητής από τα Χανιά ή μάλλον … ένας καλλιτέχνης, διότι το μπονσάι που κατά κυριολεξία σημαίνει «δέντρο νάνος σε ρηχό δοχείο» δεν είναι απλά μια τεχνοτροπία νανισμού – είναι ζωντανή τέχνη και φιλοσοφία ζωής.

Είναι ζωντανή τέχνη επειδή τα δέντρα μπονσάι είναι ζωντανοί οργανισμοί. Είναι ένα δέντρο σε μικρογραφία, και όπως όλα τα φυτά έτσι και αυτά, διψούν, πονάνε, αρρωσταίνουν, μιλάνε με τον τρόπο τους, αν έχεις μάθει να τα παρατηρείς και τα νιώθεις.
Φτιάχνονται από ανθρώπινο χέρι διαμορφώνονται, φροντίζονται. Αν κάποιος τα αναλάβει πρέπει να είναι υπεύθυνος για να μη χαθεί η ομορφιά τους και η ύπαρξή τους.
Είναι φιλοσοφία ζωής, διότι σχετίζεται με τις αντιλήψεις και τη θρησκεία των χωρών της Άπω Ανατολής, έχει σχέση με τη φύση και τις ψυχές των ανθρώπων: τις αρετές της υπομονής και της επιμονής αλλά και της αιωνιότητας.
Άλλο ένα λάθος που είναι διαδεδομένο είναι ότι ξεκίνησε από την Ιαπωνία. Από τους Κινέζους έγινε η αρχή το 2000 π.Χ και μετεξελίχθηκε από τους Ιάπωνες. Και οι Ιάπωνες τρέφουν απέραντο σεβασμό για τα μπονσάι τους. Είναι η κληρονομιά που αφήνουν στα παιδιά τους.
Τα δέντρα μπορούν να ζήσουν πολλούς αιώνες, και αυτό το ζωντανό και δυναμικό έργο τέχνης κληροδοτείται από γενιά σε γενιά.



Στην Ιαπωνία, όταν γεννιόταν ένα παιδί φυτευόταν και ένας σπόρος σε μια γλάστρα, λέει ο κ. Μπαντουβάκης στοMadeinCreta, αναλύοντας τη σπουδαιότητα της ύπαρξης των μπονσάι. Η διατήρηση της ζωής και της ψυχής του δέντρου συνδεόταν με το παιδί που ερχόταν στον κόσμο.
Όταν το παιδί μεγάλωνε κι ένιωθε ότι πλησίαζε το τέλος κληροδοτούσε το μπονσάι του, στην επόμενη γενιά. Αυτό γινόταν με πιστοποιητικό προέλευσης, κάτι σαν διαθήκη.
Υπάρχουν οικογένειες στην Ιαπωνία που στην κατοχή τους έχουν μπονσάι 700 ετών (!) με πιστοποιητικά προέλευσης. Είναι η κληρονομιά την οποία ευλαβικά φροντίζουν οι κληρονόμοι, διότι το μπονσάι για να διατηρηθεί θέλει καθημερινή φροντίδα, πολλαπλάσια από ένα κανονικό δέντρο. Αν σταματήσεις να το φροντίζεις, πεθαίνει. Θέλει κόπο για να διατηρηθεί ακόμα για ένα μήνα πόσο μάλλον για 700 χρόνια.
Αυτό το γνωρίζει καλά ο κ. Μπαντουβάκης που ασχολείται εδώ και 22 χρόνια με την καλλιέργεια μπονσάι.



Αν κάποιος πάει να αγοράσει τα δέντρα νάνους, τις ελιές, τις μπουκαμβίλιες, τις συκιές, τη μαστίχα, τους ιβίσκους, τις μυρτιές τα κυπαρίσσια και πολλά άλλα που καλλιεργεί με αυτήν την τεχνοτροπία, και δεν του εμπνέει εμπιστοσύνη δεν τα πουλά ακόμα και αν τα ευρώ είναι χιλιάδες.
«Βέβαια είναι χρονοβόρο και πάρα πολύ δύσκολο και χρειάζεται πολλά χρόνια μέχρι να μορφοποιηθεί το δέντρο και να πάρει το σχήμα του. Από εκεί και πέρα η συντήρησή του είναι σαφώς πιο εύκολη με απλές οδηγίες που παρέχουμε στον αγοραστή», ανέφερε ο κ. Μπαντουβάκης και συμπλήρωσε: «τα δέντρα μου δεν τα πουλάω εύκολα πρέπει ο υποψήφιος αγοραστής να μου εμπνεύσει εμπιστοσύνη».

Εξαιτίας αυτής της αντίληψης δεν έδωσε και τα 1500 μπονσάι ελιάς που είχε σκεφτεί να προσφέρει στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ελλάδας του 2004, τα οποία τα φρόντιζε από το 1996, όταν λήφθηκε η απόφαση στο Λονδίνο.
«Δέθηκα μαζί τους δεν μπορούσα να τα αποχωριστώ», δήλωσε στο MadeinCreta.



Η αρχή έγινε από μια κορφή
Ο κ. Μπαντουβάκης ξεκίνησε αυτή τη διαδρομή πριν 22 χρόνια. Τι και αν στο επάγγελμα είναι ηλεκτρολόγος και μάλιστα ενεργότατος; Όλα τα κάνει! Ασχολείται με τη φύση, την πέτρα, τον πηλό, και πολλά άλλα μέχρι και την ορειβασία.
Σε μια βόλτα του, λοιπόν, κάθισε να ξαποστάσει σε μια κορφή. Εκεί βλέποντας τη φύση να ηρεμεί ένιωσε στα ποδιά του κλαδιά δέντρου. Έσκυψε και είδε κρυμμένη σε ένα βράχο μια ελιά με απίστευτο σχήμα, ανεμοδαρμένη και καταπονημένη από τα στοιχεία της φύσης. Αυτό ήταν! Όσα είχε μέσα του τόσο καιρό που «ψαχνόταν» τα βρήκε σε αυτή την ελιά.
Την πήρε, την έβαλε σε μια γλάστρα και άρχισε να διαβάζει όση βιβλιογραφία υπήρχε στα αγγλικά και τα γερμανικά για τα μπονσάι.



Το χόμπι με τα χρόνια το έκανε τέχνη και έχει τα δικά του δέντρα που τα φροντίζει σαν τα παιδιά
του, στον οικισμό «Τράχηλα» Κισάμου. Εκεί έχει δημιουργήσει και έναν εκθεσιακό χώρο. Τα μπονσάι του, ξεκινούν από μερικά εκατοστά και φτάνουν μέχρι το 1,5 μέτρο.
Η διάμετρος του λαιμού του δέντρου καθορίζει και το βάθος του δοχείου που τοποθετείται.



Η διάμετρος του κορμού, όμως, ως γνωστό καθορίζει και την ηλικία του. Υπολογίζεται ένα χιλιοστό ανά έτος. Βάσει αυτού του υπολογισμού, στη φύση βρήκε και διατηρεί και ένα δέντρο 600 ετών που δεν είναι για πούλημα ούτε καν για φωτογράφιση…